در تاریخ معماری ایران، معماری عصر سلجوقی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. ازجمله بناهای شاخص برجای مانده از این دوران از حیث اهمیت مناره های آن است. ساختن مناره در زمان سلجوقیان در سطج بسیار گسترده ای توسعه وتکامل یافته و فرم بیشتر آنها استوانه ای است که در ابعاد و اندازه های مختلف ساخته شده است. جایگاه این عنصر معماری به لحاظ کاربردی و بیشتر از جنبه ی تزئینی و آرایشی آن در ایران به سرعت قوت گرفت و محلی شد برای نمایش انواع هنرهای تزئینی آجری وکاشی کاری، در واقع تزئینات جزء ویژگی های شاخص منارها است که در مجموع ترکیب و تلفیقی از نقش های آجرکاری تکرار شونده، نقوش هندسی، زیگزاگ ها، ضربدرها، مشبک ها، کتیبه ها، و خطوط کوفی برجسته از آجر و کاشی که گاهی تمام بدنه را میپوشاند یا به اشکال هندسی تقسیم بندی میشود .بنابراین با نگاهی به تزئینات این منارها میتوان گفت که مناره ها زمینه ی مناسب برای اعمال ذوق و سلیقه ی هنرمندان در هنر آجرکاری این دوره از معماری اسلامی بوده است.
نگاهی به کتیبه نگاری آجری در بناهای خراسان در دوره سلجوقی
کتیبه آجری در بناهای خراسان در دوره ی سلجوقی و خوارزم شاهی با بررسی موردی رباط شرف و مسجدجانع گناباد با هدف شناخت و بررسی کتیبه آجری و نقش تزئینی کتیبه در بناها بیندازند
کتیبه نگاری وآجرکاری در معماری اسلامی و تزئینات وابسته ی آن همواره از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است .ویژگی های خاص در طراحی و اجرای این هنرها در دوره مختلف به طور
مستقیم در شکل گیری و رشد و تنوع بصری و غنای تزئینات بناها تاثیر گذاشته و جلوه ی خاصی به آن بخشیده است
کتیبه آجری در دوره ی سلجوقی از منظر زیبایی و اجرا به حد کمال رسیده اند و در دوره های هخامنشی و در دوره خوارزمشاهی نیز تداوم یافته اند.در خراسان بناهای از دوره ی سلجوقی و خوارزمشاهی به جای مانده است که مشخصه ی معماری و تزئینات آن دوران را دارند.