در پژوهش حاظر به استفاده ی بهینه از آجر در نماسازی، ساختمان مسکونی و ایجاد طرح ها و الگوهای متنوع و همچنین معرفی و تحلیل چند نمونه از ساختمان آجری پرداخته شده است دستاوردهای مقاله نشان میدهد که باتوجه به نماهای نماهنگ و نامناسب که باعث اغتشاش نماهای شهری امروزی شده است آجر میتواند به عنوان عنصری بصری برای وحدت بخشیدن به نما برای طراحان نما و در نتیجه بهبود بصری فضای شهری به شمارآید
هنرآجرکاری در تاریخ معماری ایران دارای اصالت و پیشینه ی غنی است وبا گونه ها ی تصویری وتزئینی مختلف هویتی منحصر به فرد را در معماری ایران به نمایش گزاشته است تجربه ی چند هزار ساله کاربرد آجر در معماری ایران از هفت تپه و چغازنبیل گرفته تا دوره ی شکوفایی عصر سلجوقی و ایل خانی و همزیستی با کاشی و گچ در دوره ی بعدی سبب شده تازمانی که این هنر با بیانی متفاوت در اواخر قاجار و اوایل دوره ی پهلوی در بدنه ی خیابان ها و نمای خانه ها ظاهر میشود هم نشان از اصالت و پشتوانه ی تاریخی داشته باشد و هم از تحولات دنیای مدرن و عصر حاظر بهره ببرد در دوران پهلوی اول خیابان کشی گسترده در شهرهای ایران هرچند که ضربات جبران ناپذیری به بافت های تاریخی وارد آورد ولیکن هنر تزئینات آجرکاری را از پستوی معماری درون گرای ایرانی به نمای شهری و بدنه ی خیابان ها کشاند.
مروری بر روایت نقش زیر گنبد مسجد محله ی سر جمع یزد
اهمیت نقش در معماری متمدن ایران و بهویژه در دوره ی اسلامی برکسی پوشیده نیست چنان که شاهکارهای تزئیناتی و نقوش آجرکاری قرن چهاروپنج هجری قمری پیش روی ماست از آنجا که هر نقش متاثر از معنا و منظور موثر زمان و مکان وقوع فنون وتکنیکک اجرا مهارت استادکار و ... است معمولا روش بازشناسی نقوش هنرهای سنتی به کار رفته در معماری اسلامی در پرداختن به ابعاد گوناگون تناسباتی، ساختاری و مفهومی تحقق میابد از این رو بازشناسی نقوش بر مبنای نقش نقش در اینگونه مطالعات ضرورت میابد چرا که در این موضوع میتواند برگسترش پهنه ی فرهنگی و جغرافیای ایران بر میزان عمق آن در دوره ی معاصر نیز بیفزاید